Terugblik Homeride 2017 Deel 2 (klik hier voor deel 1)
Liesbeth Rommens: Met onze drie teams van Treetops on Tour stonden we op 24 juni aan de start. Na vele maanden van voorbereidingen, trainingen, acties bedenken en uitvoeren en op allerlei andere manieren geld binnen te hebben gehaald, was het dan eindelijk zover. De “kers op de taart” (waar Fred het steeds over had).
Op het Domplein in Utrecht mochten wij in startvak 1 vertrekken. Het weer zat niet echt mee, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een sfeer hing daar, op dat plein zeg. Een van onze teams mocht starten in de hartjestrui, omdat wij een van de hartverwarmendste acties hadden bedacht: de Heldenkalender.
Alle rijders startten per startvak en na enkele km’s gingen de fullrijders met een aantal etapperijders de 1e etappe rijden. Daar was ik er een van. De rest van de teamleden gingen naar de bus en reden naar het 1e checkpoint. Tijdens de rit stonden er mensen langs de kant ons aan te moedigen. Dat was superleuk en hartverwarmend.
Onze grote touringcar reed van checkpoint naar checkpoint en de andere vervoermiddelen met al onze vrijwilligers reden langs de route en moedigden ons langs de kant steeds aan. Bij ieder checkpoint kwamen alle rijders en vrijwilligers van onze teams bij elkaar en konden we met elkaar eten en drinken en was er de mogelijkheid om gemasseerd te worden, om te kleden en eventueel te douchen. Het was allemaal super geregeld door de organisatie.
Het laatste stuk, zo’n 30 km, reden we met de voltallige drie teams richting het eindpunt. Dat was supermooi om te doen. Bij aankomst, net voor het Domplein, stonden familie, collega’s en vrienden ons op te wachten. Na enige tijd mochten we het podium oprijden met onze drie teams. Wat was dat gaaf zeg. We werden verwelkomd door de organisatie en ook daar stonden onze familie, collega’s en vrienden. Dat was heel emotioneel.
De 500 km’s zaten erop en de iedereen was ontzettend moe, maar de adrenaline gierde nog door onze lichamen. We hadden nog wel even willen feesten, maar de bus moest weer op tijd vertrekken, dus iedereen ging weer huiswaarts. Wat was het een mooi evenement!
Fred geeft zijn reactie: Het was een onvergetelijke ervaring afgelopen juni. Nooit had ik verwacht dat deze dag zo’n indruk op mij zou maken en daar was ik nota bene zelfs nog voor gewaarschuwd! Nog geen jaar daarvoor had ik, bij wijze van spreke, nog nooit een racefiets van dichtbij gezien. Wij (Liesbeth, ik, ons bedrijf) waren al wel jaren actief als sponsor, vrijwilliger en enthousiaste pleitbezorger voor het Ronald McDonald Kinderfonds, maar de HomeRide … dat was een ander verhaal.
Tot een collega het plan opperde om mee te gaan doen in de zevende editie van de HomeRide. Prima, dacht ik nog, maar fietsen doen jullie maar. Vier weken later had ik echter een geleende fiets onder mijn achterste, nam hem mee op vakantie en dus gingen we fietsen. We, want Liesbeth en Marit (onze dochter en de reden dat we ooit ons eerste Ronald McDonaldhuis van binnen zagen) fietsten ook mee.
We trainden, kregen begeleiding van een personal trainer en werkten ons naar een acceptabele prestatie toe en dat viel niet mee. Mij lukte het uiteindelijk om na jaren en jaren zonder sport, 150 kilometer weg te trappen tijdens de HomeRide en dat gaan we het komende jaar minimaal weer halen natuurlijk.
Dit jaar hebben we een team dat een wel heel bijzonder karakter kent. Samen met 19 anderen zit ik dan straks ook weer op de fiets en rijden we voor Vive. Samen ook met zeker 15 vrijwilligers die het Team Vive vormen, gaan we er een topjaar van maken, met acties, met fondsenwervende campagnes en ook gewoon met veel plezier. Samen trainen, samen een benefietsdiner organiseren, samen de ‘boer op’ om geld binnen te harken voor de huizen. Geweldig. We gaan er weer voor.
