Terugblik HomeRide 2017 Deel 1
Een aantal teamleden kijkt nog even terug op de HomeRide van afgelopen juni.
“Indrukwekkend,” is de kernachtige reactie van Marcel Das. “De deelnemers, de (lengte van de) tocht, de aankomsten op de locaties. Maar het is toch de hele groep, fietsers en ondersteuners die het een enorm mooi en gezellig geheel hebben gemaakt. Ik denk dat dat de meeste indruk heeft achtergelaten, zeker omdat het thema toch heel serieus is”.
Francien Das vertelt: “Vorig jaar heb ik als begeleider meegedaan. Het was voor ons allemaal de eerste keer en met drie deelnemende teams konden we volop aan de bak. Het was onze taak ervoor te zorgen dat het de rijders aan niets ontbrak. Onderweg stonden we bij de verschillende checkpoints om de rijders aan te moedigen, hen van spullen te voorzien of om hen op te pikken wanneer ze wilden of moesten stoppen. Tijdens de grote rustpunten zorgden wij ervoor dat er eten en drinken voor de rijders klaarstond en konden zij hun vermoeide spieren laten masseren.
HomeRide duurt natuurlijk 24 uur, dus ook ’s nachts ging het gewoon door. Ik vond dat erg bijzonder om mee te maken. In het donker, in de stilte onze renners aanmoedigen en dan achteraf horen dat ze dat erg goed heeft gedaan. Er ontstaat iets in die 24 uur binnen zo’n team en dat is moeilijk uit te leggen. Aangezien ik op zondag andere verplichtingen had, heb ik me ’s nachts rond drie uur met moeite losgemaakt van het spektakel. Wat was ik graag gebleven. Hopelijk gaat dat dit jaar wel lukken.”
Stefan zegt: “Ik vond het een hartstikke leuk en gezellig weekend. Ik heb zeer genoten, dat is ook de reden dat ik komend jaar weer mee doe”.
Het verhaal van Paul: “Zaterdag 24 juni 2017, op de motor richting Nijmegen om als ‘motard’ de HomeRide van de teams van Treetops te ondersteunen. Bijzonder, op Fred, Liesbeth en Marit na, voor mij toch vooral onbekende deelnemers, maar natuurlijk wel een ontzettend mooi doel. Een ‘rondje NL’ voor de Ronald McDonaldhuizen.
Fred heeft mij gevraagd of ik tijdens het donker de teams wilde begeleiden en ‘bijschijnen’ met mijn motor. Bezig geweest met voorbereiden, wat mag ik wel en niet met de motor? Heb ik vrijstellingen voor verkeersregels, of niet, en hoe ga ik daar dan mee om? Of liever gezegd, hoeveel boetes kan ik oplopen? Maar ook, hoe zorg ik voor goede zichtbaarheid van mijzelf en, nog belangrijker, de fietsers die ik tijdens de nacht ga begeleiden?
Van alles nagelezen, op internet gezocht naar oranje zwaailichten of flitsers en natuurlijk geprobeerd de route in mijn navigatie in te lezen. Met name dat laatste was nog wel een uitdaging, het bestand kon ik eerst niet inlezen/omzetten op de computer, daarna weigerde de TomTom hem om te zetten want ja, een motor hoort natuurlijk niet op fietspaden thuis, de fietsers wel en daar was de route natuurlijk voor gemaakt… Ergo, Tom Poes, verzin een list… De route opgeknipt en ‘hard’ op de TomTom gezet, dat lukte, leek het tenminste.
Tijdens de nacht bleek de TomTom toch nog erg goed (lees eigenwijs) te zijn, een paar acties waarbij ik toch op een andere lijn kwam te rijden dan de bedoeling was, maar al met al hebben de fietsers niet al te veel extra km’s gereden daardoor. Voor mij ’s nachts een oefening in langzaam rijden op de motor, normaal blaas je natuurlijk met ruim voldoende km/uur over de weg op een motor, nu probeerde ik een constant tempo van rond de 30 km/uur te rijden. Dat werd door de fietsers getrapt, respect!
Inmiddels toegezegd om in 2018 weer mee te rijden. Voor nu nadenken wat ik kan leren van de vorige editie. Ik heb in ieder geval genoten!”
