Op zaterdag 23 juni was het dan toch echt zover: de start van HomeRide 2018! Begeleidster Els Rommens schreef er een leuk verslag over.
Zaterdag 23 juni gaat het hele team richting Utrecht. Bij sommige leden is er vooraf wat stress: ‘Is die taxi wel op tijd?’ en ‘O jee, er moet nog een broek gewassen worden, onderweg maar laten drogen’. Verzamelen op de parkeerplaats in de Utrechtse wijk Papendorp. Vandaar op de fiets (de renners) en met de touringcar en busjes (de begeleiders) richting het Domplein in hartje Utrecht. Voor de start wordt de gezamenlijke, voorlopige opbrengst van de HomeRide en de HomeRun bekend gemaakt: ruim € 1 miljoen! En dan klinkt het startschot en de tocht is werkelijk begonnen.
Utrecht – Amsterdam – Leiden (95 km)
Het hele team start op het Domplein, maar na 5 km fietst een deel van de groep verder en het andere deel gaat naar de bus om naar het checkpoint in Leiden te gaan. Daar vinden we een ruime parkeerplaats en voldoende ruimte om de meegebrachte tafels en stoelen neer te zetten. Het is heerlijk weer, dus waarom zou je dan binnen gaan zitten? Zelfs de massagetafel wordt op het grasveld gezet. De renners die hier met de bus gekomen zijn, gaan op tijd eten (een lekkere pastamaaltijd) en zorgen dat zij klaar zijn voor vertrek als de andere fietsers binnenkomen. Na aankomst kunnen deze rijders dan gaan eten. Wij spreken een vertrektijd voor de bus af, want we moeten natuurlijk wel weer op tijd op het volgende checkpoint in Rotterdam zijn.
Leiden – Rotterdam (71 km)
Voor de bus een relatief korte afstand. De parkeerplaats is daar niet zo royaal als bij de vorige stopplaats, maar onze buschauffeur Marcel weet de bus heel handig te manoeuvreren en zo vinden wij toch nog een knappe plaats voor de grote touringcar. Een van de teamleden voelt zich niet zo goed en gaat even bij de EHBO langs. Daar krijgt hij het advies om lauwe cola te drinken en dat lijkt te helpen, want later in het traject kan hij zijn kilometers gewoon meerijden.
Rotterdam – Bergen op Zoom (104km)
Bergen op Zoom – ’s-Hertogenbosch (95 km)
Deze twee etappes worden voor het grootste gedeelte in het donker gereden en dan is het erg prettig als je bijgelicht wordt door een motorrijder. Dit jaar was Paul van Putten opnieuw bereid om ons in de nachtelijke uurtjes bij te staan. Deze etappes zijn behoorlijk zwaar voor de relatief kleine groep renners. Lang niet alle renners kunnen/willen in het donker fietsen, maar zij slepen elkaar door de nachtelijke uurtjes. Wat een teamspirit, klasse mannen! De rest van de teamleden probeert wat slaap te pakken, wat de een beter af gaat dan de ander.
’s-Hertogenbosch – Nijmegen (58 km)
Inmiddels is het weer licht geworden; we liggen goed op schema. Daarom spreken we af om op het checkpoint in Nijmegen eerst gezamenlijk te gaan ontbijten, voordat de volgende groep weer vertrekt. Leuk om zo de hele groep bij elkaar te hebben.
Redder in de nood
Tijdens het laatste stuk van de 1e etappe ging er iets kapot aan de handbike van René waardoor hij het tempo van de andere teamleden niet meer bij kon houden. Op het checkpoint in Leiden eerst maar eens bij de fietsenmaker langs. Bij elk checkpoint was er service van Profile. Maar helaas konden zij René niet helpen. Dus contact gezocht met de leverancier van de handbike: Ottobock. Na wat telefoontjes heen en weer, werd er afgesproken dat op zondagochtend om 6.00 uur de handbike verwisseld zou worden bij het checkpoint in Den Bosch. En inderdaad, keurig op tijd kwam Paul Baudoin de fiets omruilen, zodat René meteen met de volgende ploeg mee kon voor een flink aantal kilometers. Terwijl René al op pad was, heeft de begeleiding Paul meegenomen voor een kop koffie en een heerlijk Brabants worstenbroodje. Wij vonden het een geweldige service dat hij René (en het team) uit de nood heeft geholpen!
Nijmegen – Utrecht (81 km)
Vanuit het laatste checkpoint vertrekt een grote groep renners voor het laatste traject. Nog een keer een tussenstop in Amerongen en dan met het volledige team op weg naar de finish. Ook Marit en Eline stappen weer op de fiets en hebben er dan in totaal 110 km opzitten. Een geweldige prestatie voor deze twee jonge meiden!
Finish
En dan, na ruim 500 km en bijna 24 uur na de start, komt de finish in zicht. Nog even wachten in een zijstraat van het Domplein totdat het team het podium op mag fietsen. Allemaal een medaille om en groot applaus van het publiek. Het weerzien met familie en vrienden levert emotionele momenten op. Prachtig om te zien en mee te maken. Met alle renners, begeleiders, familie en vrienden praten we nog een uurtje na op het Domplein en dan wordt het toch echt tijd om het weekend af te sluiten. Iedereen rolt zo langzamerhand om van vermoeidheid.
Reacties teamleden na afloop:
- Wat een geweldig weekend hebben we samen gehad. Wij hebben gelachen, gebikkeld en pijn geleden, onze teamgenoten niet in de kou laten staan, niet geslapen, gestroomlijnd genoten vanwege de goede organisatie. (Fred)
- Een dikke kus en ferme knuffel voor alle teamleden voor dit mooie weekend. (Marcel van den Berg)
- ’t Was prachtig… Veel gelachen en genoten. (Joost)
- Wat heb ik genoten van iedereen en de heerlijk positieve teamspirit. (Felix)
- Het was een onvergetelijk weekend. (Liesbeth)
- Dit zal voor altijd een mooie memorie zijn. (Sylvia)
- Tikkeltje gespannen vooraf over de goede afloop, bleek het allemaal vanzelf te gaan. (Francien)
- 24 Uur om nooit meer te vergeten. (Herman)
- Erg moe, maar erg voldaan nagenieten van een prachtig weekend met prachtige mensen. (Marieken)
- Wat een teamspirit, ik denk dat er een daarboven vol trots mee gekeken heeft en ons op de juiste momenten dat extra beetje kracht gegeven heeft. (Jeroen)
- Geweldig, inspirerend en onvergetelijk…!!! (Edwin)
- Een onvergetelijk weekend en ik hoop dat ik volgend jaar ook weer van de partij mag zijn. (René)
- Bij thuiskomst keek ik in de spiegel en warempel, ik had een roze hoofd. Dat kan geen toeval zijn. (Willem)
- Ik had geen idee wat mij te wachten stond, maar wat een liefde, kracht en positiviteit. (Jasper)
- Het licht gaat ui (te moe voor de laatste letter). (Wil)
